ŚWIĘTO WOJSKA POLSKIEGO: CUD NAD WISŁĄ

Po odzyskaniu niepodległości w listopadzie 1918 roku, Polska była młodym i osłabionym państwem na mapie powojennej Europy. W końcu, po 123 latach niewoli, znowu pojawiła się na mapie i próbowała zjednoczyć ziemie przez ten czas znajdujące się pod władaniem zaborców. Nie było to łatwe zadanie, gdyż były to trzy różne systemy urzędnicze, społeczne i wojskowe.

Był to bardzo burzliwy okres w historii Europy, moment wielu przemian społecznych. Jedną z nich, jak się potem okazało bardzo niebezpieczną dla II Rzeczypospolitej, była Rewolucja 1917 roku w Rosji. Początkowo obydwa państwa żyły w neutralnych stosunkach. Do moment kiedy w 1919 roku W.I. Lenin postanowił przenieść płomień rewolucji robotniczej na zachód, do Niemiec, Francji etc.

W ten oto sposób rozpoczęła się wojna polsko-bolszewicka, której kulminacyjnym momentem była Bitwa Warszawska, 15.08.1920 roku, gdy znajdujące się na swoich ostatecznych pozycjach wojska polskie stawiły czoła nawale Armii Czerwonej. W wyniku tej bitwy bolszewicy zostali zepchnięci na wschód, tracąc coraz to więcej ze swoich zdobyczy, a do końca 1921 roku Wojsko Polskie dotarło do polskich granic sprzed początku wojny. Bitwa ta jest uznawana za jedną z najbardziej decydujących w historii świata. Gdyby nie opór Polski i zaciekła walka z wrogiem, Europa wyglądałaby dzisiaj zupełnie inaczej.

Wojna zakończyła się 18 marca 1921 roku podpisaniem traktatu ryskiego, który kończył wojnę polsko-bolszewicką, ustalał granice pomiędzy państwami oraz zobowiązywał do nieingerowania w sprawy wewnętrzne.

W związku z tym nasze piątkowe konwersacje będą dotyczyły Wojska Polskiego.